روانشناسی

در مقاله پیشین در مورد علل ناپایداری روابط و عشق صحبت کردیم، حال می خواهیم آسیب های بعد از روابط عاطفی را شناسایی کنیم و اینکه چه عواملی می تواند اثر این آسیب را به حداقل رساند.
انسان موجودی است که همواره در حال تغیر و تحول است و این تغیر و تحول را نیز می توان در رابطه عاطفی هم مشاهده کرد . گاه ممکن است این تغییرات اثر مثبت و گاه اثر منفی بر رابطه فرد بگذارد.

یکی از نیازهای اساسی انسان ها نیاز به دوست داشته شدن و دوست داشتن است، اگر نتوانیم کسی را دوست بداریم و به وی عشق بورزیم، از سلامت روان فاصله خواهیم گرفت.
اهمیت این نیاز به این دلیل است که، فرد تامین کننده این نیاز می تواند در ما تاثیر مثبت فراوانی بگذارد. بنابراین در هر نوع رابطه عاطفی که قرار بگیریم، به درجاتی، وابستگی های عاطفی و روانی را تجربه خواهیم کرد، البته میزان وابستگی در کسانی که خلائهای عاطفی و روانی را از گذشته داشته باشند عمیق تر و سریع تر خواهد بود.

در هر رابطه ای، هر قدر مهم، خوب و پایدار، گاهی مشکلاتی پیش می آید که هر دو طرف یا یکی از طرفین نمی توانند مانند قبل در رابطه بمانند و شاید بخواهند رابطه را به اتمام برسانند.
حال اگر دو طرف نتوانند خود را با این بحران وفق دهند، ممکن است نتوانند رابطه خود را تمام کنند، این که چگونه باید به رابطه پایان داد و بعد از این پایان و جدایی چگونه به زندگی عادی برگشت، نیازمند دانش و مهارت در زمینه روانشناسی رابطه و روانشناسی عشق است و می توان با یک دید واقع بینانه و بدون آسیب روانی زیاد زندگی جدیدی را آغاز کرد.

نکته مهمی که باید در اینجا به این اشاره کنیم، این است که، اکثر ما روش درست قطع کردن رابطه را بلد نیستیم، به همین خاطر نمی توانیم ناراحتی از قطع رابطه را به حداقل برسانیم و با رفتارهای اشتباه اوضاع را بر فرد مقابل نیز سخت می کنیم.
برخورد عاقلانه و اخلاقی با کسی که زمانی نگرانمان بوده و دوستمان داشته است، شجاعت می خواهد اما شجاعت همه ماجرا نیست، ما باید بتوانیم برای خودمان احترام قائل باشیم و کاری کنیم که دو طرف بعد از این شکست، بتوانند دوباره به زندگی برگردند.