علم آسیب شناسی روانی چیست درباره آن چه می دانید؟

صطلاح “آسیب شناسی روانی” درحقیقت به مطالعه علمی اختلالات روانی، همراه با عواملی که ممکن است در ارتباط با چنین اختلالاتی دخالت داشته باشد، اشاره می کند. دلایلی که باعث اختلالات روانی می شود، ممکن است تحت طبقه بندی های مختلفی مانند علل روانی، اجتماعی یا دلایل ژنتیکی قرار بگیرند. 

 

این رشته همچنین شرایط روحی افراد را در تمام طول عمر، مراحل رشد و آشکارسازی یا بروز آنها، و نیز روش های درمانی را که برای مداوای تظاهرات مختلف بیماری موثر واقع می شود، بررسی می کند. تعیین وضعیت سلامت روانی به وسیله راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) هدایت می شود؛ DSM معیارهایی را که باید در اختیار متخصصان بهداشت روان قرار گیرد تا به تشخیص خاصی برسند، شناسایی می کند.

تاریخچه و زمینه تاریخی آسیب شناسی روانی

 

انسان از گذشته تا کنون همواره دغدغه‌هایی درباره سلامت جسم و روان، روابط اجتماعی و جایگاهش در جهان هستی داشته، سؤالات و فرضیات زیادی در این به اره مطرح کرده و نظریاتی هم ارائه داده است. اگرچه علوم و فنون و اطلاعات جدید بسیار کارآمدتر، منطقی‌تر و مؤثرتر از دانش و اطلاعاتی است که در گذشته درباره اختلال‌های روانی و علل ایجاد آن‌ها وجود داشته است، اما بررسی تاریخچه آسیب شناسی روانی خالی از لطف نیست؛ زیرا زمینه شناخت دیدگاه‌ها و نظریات جدید را فراهم می‌کند و اطلاعاتی را در اختیارمان قرار می‌دهد که برای فهم و ارزیابی این علم مفید خواهد بود.

 

اطلاعات بیشتر در مورد اختلالات روانی

 

کارل جاسپرز با بنیاد این زمینه  به عنوان یک رشته علمی در سال 1913 به آن اعتبار بخشید. در واقع متخصصانی که مفاهیم موجود در این رشته را مطالعه می کنند، عمدتا روانپزشکان و روانشناسان بالینی هستند. این متخصصان بهداشت روان، به شیوه های مختلف کار خود را انجام می دهند. آنها ممکن است بر روی درمان بیماران مبتلا به انواع بیماری های روحی متمرکز شوند، و یا آنها ممکن است روشی تحقیقاتی را به منظور تشریح و تشخیص علل، گسترش و شیوه ای که در یک چنین شرایطی می تواند خود را در زندگی افراد ظاهر سازد، در نظر بگیرند. برخی نیز ممکن است هر دو روش درمان و تحقیق را انجام دهند.

 

انواع اختلالات

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی یا DSM، شرکت کنندگان در تشخیص را در مورد شناسایی و درمان اختلالات روانی راهنمایی می کند. برای اینکه چیزی به نام یک اختلال درنظر گرفته شود، یک مشکل باید در فردی اتفاق بیفتد و این اتفاق باید چیزی باشد که فرد نمیتواند آن راکنترل کند. اختلالات متعددی در این راهنما موجود است. برخی از رایج ترین این موارد شامل موارد زیر است:

اختلالات دوقطبی:

اختلالات خلقی که شامل هر دو دوره های مانیک و افسردگی است.

اختلال افسردگی عمده:

یک اختلال خلقی که با کمبود انرژی، کاهش خلق و خوی، از دست دادن انگیزه و داشتن افکاری برای خودکشی شناسایی می شود.

اختلال شخصیت مرزی:

وجود صفاتی از قبیل روابط ناپایدار، افکار پارانوئیدی، بی ثباتی عاطفی و ظهور شدید خشم.

اسکیزوفرنی:

تصورات دگرگون شده از واقعیت، توهم و افکار خیالی در این اختلال مشاهده شده است.

فوبیا:

 

واکنش های بیش از حد به احساس خطر را شامل می شود.