ضریب هوشی یا IQ ، معیار اندازه گیری توانایی شما در استدلال و حل مشکلات است. این اساساً نشان دهنده میزان موفقیت شما در یک آزمون خاص در مقایسه با سایر افراد گروه سنی شما است. گرچه ممکن است آزمونها متفاوت باشد، میانگین ضریب هوشی در بسیاری از آزمونها 100 است و 68 درصد نمرات در حدود 85 تا 115.1 قرار دارد.
در حالی که ضریب هوشی می تواند پیش بینی کننده مواردی مانند موفقیت تحصیلی باشد، اما کارشناسان هشدار می دهند که لزوماً تضمینی برای موفقیت در زندگی نیست. بعضی اوقات افراد با ضریب هوشی بسیار بالا در زندگی چندان خوب نیستند، در حالی که کسانی که ضریب هوشی متوسط ??دارند ممکن است رشد کنند.
میانگین نمرات ضریب هوشی
اندازه گیری هوش مدت هاست که یک موضوع داغ در روانشناسی و آموزش و پرورش است – و البته یک موضوع بحث برانگیز است. تست های هوش یکی از محبوب ترین انواع تست های روانشناسی است که امروزه استفاده می شود. از زمان ظهور اولین آزمون های هوشی، تلاش برای طبقه بندی ضریب هوشی دنبال شده است.
برای درک اینکه میانگین نمره ضریب هوشی چیست و به چه معناست، لازم است ابتدا نحوه اندازه گیری ضریب هوشی را بفهمیم. در حالی که ناشران آزمون های مختلف از سیستم های مختلف امتیازدهی استفاده می کنند، برای بسیاری از آزمون های مدرن ضریب هوشی، میانگین (یا میانگین) نمره 100 با انحراف معیار 15 تعیین می شود تا امتیازات با یک منحنی توزیع نرمال مطابقت داشته باشد.
ملاحظات مهم
در بسیاری از آزمون ها نمره 100 به عنوان میانگین ضریب هوشی در نظر گرفته می شود. 68 درصد نمرات در یک انحراف معیار از میانگین قرار می گیرند (یعنی بین 85 تا 115). این بدان معناست که نزدیک به 70? از کل افراد در نمره منفی یا منفی 15 امتیاز متوسط ??را کسب می کنند.
نود و پنج درصد نمرات در دو انحراف معیار قرار دارند (بین 70 تا 130). نقاط دور از آن نقاط فقط بخش کوچکی از جمعیت را نشان می دهد، به این معنی که فقط درصد کمی از مردم ضریب هوشی بسیار پایین (زیر 70) یا ضریب هوشی بسیار بالا (بالای 130) دارند.
نمرات زیر 70 ممکن است نشان دهنده نوعی ناتوانی در رشد و یادگیری باشد در حالی که نمرات بالای 130 نشان دهنده استعداد درخشان است.
ضریب هوشی چگونه محاسبه می شود؟ از لحاظ تاریخی، آزمون های ضریب هوشی به یکی از دو روش نمره گذاری شده اند. در روش اول، سن روانی فرد بر اساس سن تقویمی تقسیم شده و سپس در 100 ضرب می شود. روش های دیگر شامل مقایسه نمرات با نمره دیگران در گروه سنی همان فرد است.
در این روش، روان سنجان با استفاده از فرایندی که به عنوان استاندارد سازی شناخته می شود، مقایسه و تفسیر معنی نمرات ضریب هوشی را امکان پذیر می کنند. این فرایند با تطبیق آزمون به یک نمونه نماینده و استفاده از این نمرات برای ایجاد استانداردهایی که معمولاً به عنوان هنجارها نامیده می شوند به دست می آید و همه نمرات فردی را می توان با آنها مقایسه کرد.
از آنجا که نمره میانه 100 است، کارشناسان می توانند به سرعت نمره های آزمون فردی را در برابر میانه ارزیابی کنند تا تعیین کنند که این نمرات بر روی توزیع طبیعی کجا قرار می گیرند. این بدان معناست که 50? امتیازات بالاتر و کمتر از میانگین است. در مورد نمرات ضریب هوشی، میانگین نمره 100 است. سیستم های طبقه بندی می توانند از یک نظریه پرداز به نظریه پرداز دیگر متفاوت باشند، اگرچه بسیاری از آنها از یک سیستم رتبه بندی نسبتاً مشابه پیروی می کنند.
به عنوان مثال، در مقیاس هوش بزرگسالان وکسلر و آزمون استنفورد-بینه، نمره هایی که بین 90 تا 109 قرار دارند، نمرات میانگین ضریب هوشی در نظر گرفته می شوند. در همین آزمون ها، نمره هایی که بین 110 و 119 قرار دارند، نمرات میانگین ضریب هوشی بالا محسوب می شوند. امتیازات بین 80 و 89 به عنوان میانگین کم طبقه بندی می شوند.
بنابراین در اکثر موارد، اگر نمره ضریب هوشی شما در حدود 100 باشد، ضریب هوشی متوسط در نظر گرفته می شود. اما نگران نباشید - شما در شرایط خوبی هستید. بیشتر افراد حتی کسانی که خیلی موفق بوده اند نیز در شرایط متوس بوده اند.
هوش چگونه اندازه گیری می شود؟
تست هوش برای اندازه گیری هوش متبلور و سیال طراحی شده اند. هوش متبلور شامل دانش و مهارتهای شما در طول زندگی خود است، در حالی که هوش سیال توانایی استدلال، حل مسئله و معناداری اطلاعات انتزاعی است.
هوش سیال مستقل از یادگیری در نظر گرفته می شود و در بزرگسالی تمایل به کاهش دارد. از طرف دیگر، هوش متبلور ارتباط مستقیمی با یادگیری و تجربه دارد و با بزرگتر شدن افراد افزایش می یابد.
تست های ضریب هوشی توسط روانشناسان متخصص طراحی می شوند. تست های هوش انواع مختلفی دارند، اما بسیاری از آنها شامل یک سری خرده آزمون ها هستند که برای اندازه گیری توانایی های ریاضی، مهارت های زبان، حافظه، مهارت های استدلال و سرعت پردازش اطلاعات طراحی شده اند.
سپس نمرات این خرده آزمون ها با هم ترکیب می شوند و نمره کل ضریب هوشی را تشکیل می دهند. چند مورد از رایج ترین تست های ضریب هوشی که امروزه استفاده می شود عبارتند از:
· مقیاس هوش بزرگسالان وکسلر برای بزرگسالان
· مقیاس هوش وکسلر برای کودکان
· مقیاس های اطلاعاتی استنفورد-بینه
· تست ارزیابی کافمن برای کودکان
· سیستم ارزیابی شناختی
· مقیاس های توانایی افتراقی
· آزمون های توانایی شناختی وودوک-جانسون
توجه به این نکته مهم است که در حالی که مردم اغلب در مورد ضریب هوشی متوسط??، پایین و نبوغ صحبت می کنند، هیچ آزمون هوشی واحدی وجود ندارد.
امروزه آزمون های مختلفی از جمله استنفورد-بینه و مقیاس هوش بزرگسالان وکسلر و همچنین تست های توانایی شناختی وودکاک-جانسون در حال استفاده است. هر آزمون فردی از نظر دقت اندازه گیری، نحوه نمره گذاری و تفسیر این نمرات متفاوت است.
جنجال بر سر ضریب هوشی
از زمان آغاز اولین آزمایشات هوش، هم دانشگاهیان و هم روانشناسان در مورد اختلاف هوش، از جمله ارتباطات احتمالی ضریب هوشی و نژاد، بحث کرده اند. علاوه بر ارتباط بین نژاد و ضریب هوشی، افراد همچنین سعی کرده اند نابرابری ضریب هوشی را به عوامل دیگری از جمله اختلاف جنسیت و ملیت وصل کنند.
یکی از عوامل مهمی که باید به آن توجه شود این است که به طور کلی، نمرات ضریب هوشی در سراسر جهان در حال افزایش است، پدیده ای که به عنوان اثر فلین شناخته می شود.
نژاد و ضریب هوشی
در طول دهه 1920، ارتش ایالات متحده از آزمایش ضریب هوشی بر روی افراد تازه استخدام شده استفاده کرد و دریافت که جمعیت های مختلف اختلاف گروهی را در میانگین نمرات ضریب هوشی نشان می دهند. چنین یافته هایی به جنبش اصلاح نژادی و کسانی که از تفکیک نژادی حمایت می کنند، دامن زد.
کتاب 1994 منحنی بل دوباره بحث و جدال را دامن زد، زیرا این کتاب این مفهوم را مطرح کرد که تفاوت گروه های نژادی در میانگین نمره ضریب هوشی عمدتا نتیجه ژنتیک است. منتقدان معتقدند که چنین اختلافات گروهی با دقت بیشتری محصول متغیرهای محیطی است.
چنین استدلال هایی درباره نژاد و ضریب هوشی بازتاب ماهیت دیرینه در مقابل بحث پرورش است. آیا برخی از صفات ، ویژگی ها و توانایی ها بیشتر تحت تأثیر ژنتیک یا عوامل محیطی هستند؟ کسانی که اعتقاد دارند نژاد تعیین کننده ضریب هوشی است، طرف طبیعت را می گیرند و بیانگر این است که وراثت تعیین کننده اصلی ضریب هوشی است.
با این حال ، تحقیقات نشان داده است که گرچه ژنتیک در تعیین هوش نقش دارد، اما عوامل محیطی نیز نقش مهمی دارند. برخی از عواملی که با اختلاف گروه در میانگین نمره ضریب هوشی مرتبط بوده اند، شامل آموزش، بهداشت و تغذیه، وضعیت اقتصادی اجتماعی، سوگیری در آزمایش و وضعیت اقلیت هستند.
انجمن روانشناسی آمریکا گروه ویژه ای را به رهبری روانشناس اولریک نیسر تشکیل داد تا ادعاهای مطرح شده در رابطه با نقش نژاد را بررسی کند. آنها هیچ مدرک مستقیمی برای تأیید توضیحات ژنتیکی برای تفاوت نمره آزمون بین سیاه پوستان و سفیدپوستان پیدا نکردند. در عوض، آنها اظهار داشتند که در حال حاضر، هیچ توضیحی برای چنین اختلافاتی وجود ندارد.
تفاوت ملیت در امتیازات میانگین ضریب هوشی
مطالعات توانایی شناختی ملی نشان می دهد که اختلافاتی در نمره ضریب هوشی در بین ملت های مختلف وجود دارد. چنین مطالعاتی محدود باقی مانده است، اما برخی از اکتشافات در این موضوع با ایجاد برآورد میانگین ضریب هوشی برای ملل مختلف انجام شده است. چنین اختلافاتی ممکن است تا حد زیادی به تأثیرات محیطی مانند عوامل اقتصادی اجتماعی ، نرخ سواد، نرخ تحصیلات و امید به زندگی مرتبط باشد.
طبق تحقیق انجام شده توسط ریچارد لین و تاتو وانهنن، هنگ کنگ با 108 بالاترین ضریب هوشی و گینه استوایی با 59 کمترین ضریب هوشی را داشتند. میانگین ضریب هوشی گروه برخی کشورهای دیگر شامل ایالات متحده 98، انگلستان 100 و ایتالیا 102.2 می باشد.
تفاوت های جنسیتی در میانگین امتیازات ضریب هوشی
در طی سالها، برخی از محققان استدلال کرده اند که مردان یا زنان از نظر ضریب هوشی از یک مزیت برخوردارند در حالی که برخی دیگر گفته اند که تفاوت چشمگیری بین زن و مرد وجود ندارد.
یک مطالعه نشان داد که گرچه در نمرات ضریب هوشی بین زنان و مردان تفاوت میانگین وجود ندارد، اما دامنه تغییرات در نمرات ضریب هوشی مردان بیشتر است.
تحقیقات نشان داده است که تفاوت های جزئی در انجام وظایف کلامی و عملی وجود دارد، به طوری که زنان در برخی از کارهای کلامی عملکرد بهتری دارند و مردان در برخی از وظایف توانایی فضایی عملکرد بهتری دارند. با این حال، محققان معتقدند که این اختلاف تنها تا حدودی به دلیل تفاوت های بیولوژیکی است و همچنین تحت تأثیر فرهنگ، تجربیات و آموزش است.
میانگین نمره ضریب هوشی به چه معنی است؟
در حالی که می توان در رابطه با میانگین ضریب هوشی شما برخی تعمیمات محدود را انجام داد، موارد زیر را بخاطر بسپارید:
این بدان معناست که شما مهارت استدلال و حل مسئله متوسطی دارید. نمره ضریب هوشی شما ممکن است یک شاخص کلی خوب برای استدلال و توانایی حل مسئله شما باشد، اما بسیاری از روانشناسان معتقدند که این تست ها کل داستان را بیان نمی کنند.
میانگین نمره ضریب هوشی ممکن است کل داستان راجع به آنچه شما توانایی آن را دارید، نگوید. چند موردی که آنها اندازه گیری نمی کنند مهارت های عملی و استعدادها است. شما ممکن است نمره ضریب هوشی متوسطی داشته باشید، اما ممکن است یک نوازنده عالی، یک هنرمند خلاق ، یک خواننده باورنکردنی یا یک مکانیک قوی باشید. هوارد گاردنر روانشناس نظریه ای از هوش های چندگانه را ایجاد کرد که برای رفع این نقص ادراک شده در برداشت های رایج از ضریب هوشی طراحی شده است.
نمرات ضریب هوشی لزوماً ثابت نمی باشند. محققان دریافتند که نمرات ضریب هوشی با گذشت زمان تغییر می کند. در یک مطالعه ضریب هوشی افراد نوجوان در اوایل بلوغ و سپس چهار سال بعد بررسی شد. نتایج نشان داد که امتیازات در آن دوره چهار ساله به اندازه 20 امتیاز متفاوت است.
برخی از کارشناسان معتقدند که ممکن است EQ حتی بیش از IQ اهمیت داشته باشد. تست های ضریب هوشی همچنین نمی توانند مواردی از قبیل کنجکاو بودن شما در مورد دنیای اطراف و مهارت شما در درک و مدیریت احساسات را انجام دهند. برخی از کارشناسان، از جمله دانیل گولمن، معتقدند است که هوش هیجانی (که اغلب تحت عنوان EQ نامیده می شود) حتی ممکن است از IQ مهمتر باشد. محققان دریافته اند که اگرچه داشتن ضریب هوشی بالا می تواند در بسیاری از زمینه های زندگی به افراد قدرت دهد، اما مطمئناً تضمینی برای موفقیت در زندگی نیست.
اگر "نابغه" نیستید استرس نداشته باشید - اکثریت قریب به اتفاق مردم نیز نابغه نیستند. در عوض پ، بیشتر مردم در یک محدوده 15 امتیازی پ نمره ضریب هوشی قرار دارند. همانطور که داشتن ضریب هوشی بالا موفقیت را تضمین نمی کند، داشتن ضریب هوشی متوسط یا پایین نیز ضعف را تضمین نمی کند. عوامل دیگر مانند سخت کوشی، مقاومت، استقامت و نگرش کلی قطعات مهم این معما هستند.
